1600 | 

Γεννήθηκε ο Παπασυναδινός κατά πάσα πιθανότητα στο Μελικίτσι. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους εξέχοντες ιερείς της μητρόπολης Σερρών. Κατείχε τη θέση του σακελάριου στην εκκλησιαστική ιεραρχία, αλλά οι γενικότερες δραστηριότητές του προσδίδουν κύρος και εξουσία. Ο αυταρχικός χαρακτήρας του πατριάρχη της οικογένειας προκαθορίζει και το μέλλον των παιδιών του μεταξύ αυτών και του Συναδινού. Ο Συναδινός όταν ήταν παιδάκι δέκα χρονών, ο πατέρας του τον έστειλε στο σχολείο στα Καλά Δένδρα, όπου ο ιερέας Παπαδήμος του έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Όταν έκλεισε τα δεκαπέντε του, βρέθηκε στη πόλη των Σερρών για να μάθει ένα επάγγελμα. Αυτή η περίοδος εκμάθησης θα διαρκέσει μόνο ένα χρόνο. Την επόμενη χρονιά, στις 14 Απριλίου 1916, ο πατέρας του οργανώνει τον αρραβώνα του με την Αβραμπακίνα, κόρη του χρυσοχόου Κυριαζή. Στις 9 Νοεμβρίου του 1617 γίνεται ο γάμος στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στους Γουναράδες. Ο Συναδινός ήταν τότε μόλις 17 χρονών. Η Αβραμπακίνα θα γίνει η πιστή σύντροφος όλης του της ζωής και θα μοιραστεί μαζί του χαρές και λύπες που δυστυχώς οι δεύτερες ήταν πολύ περισσότερες. Νεόπαντρος ο Συναδινός συνεχίζει την εκπαίδευσή του κοντά στον ιερέα Παρθένιο, που εκείνη την εποχή δίδασκε στη Μητρόπολη. Σκοπός του να βελτιώσει τις γνωριμίες του για να μπει στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Το Φλεβάρη του 1619 γεννιέται το πρώτο του παιδί η Ασανώ η οποία πεθαίνει σε εννέα μήνες. Το ένα μετά το άλλο όλα τα παιδιά που το ζευγάρι απόκτησε είχαν την τύχη της Ασανώς. Η μόνη παρηγοριά του Συναδινού απομένει η εκκλησιαστική του καριέρα. Γρήγορα γίνεται ιεροδιάκονος τον Δεκέμβριο του 1619 και χειροτονείται ιερέας τη Μεγάλη Πέμπτη του 1622. Γρήγορα ο νεαρός Συναδινός αρχίζει να ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας, έτσι διορίζεται από τον μητροπολίτη Άρχων του Ψαλτήρος Σερρών. Αγοράζει από τον μητροπολίτη Τιμόθεο 5 ενορίες για 600 άσπρα, γεγονός που δεν αποτελεί μόνο μια πρόοδο στην καριέρα του, αλλά και μια σημαντική οικονομική επένδυση για την εποχή. Η επόμενη δεκαετία βρίσκει τον Συναδινό στενά δεμένο με την πόλη. Κατοικεί πλέον στις Σέρρες, όπου το 1634 αγοράζει ένα σπίτι στο μαχαλά της Επίσκεψης. Το 1632 γίνεται λογοθέτης της εκκλησίας και το 1632 γίνεται λογοθέτης της εκκλησίας και το 1634 αναγορεύεται σε σκευοφύλακας. Στη συνέχεια όμως και για λόγους αδιευκρίνιστους που έχουν να κάνουν με εσωτερικές διαμάχες της εκκλησίας και συσχετισμούς, αναγκάζεται να αφήσει το αξίωμά του και να γίνει σακελάριος. Το τι ακριβώς συνέβη δεν το γνωρίζουμε. Δυσνόητα γεγονότα, ονόματα, ρόλοι, πρόσωπα τα οποία μας διαφεύγουν, συντελούν ώστε τον Μάρτιο του 1831 ο Συναδινός να βρεθεί σε άσχημη θέση και μάλιστα αφορισμένος από την εκκλησία των Σερρών. Τα χρόνια που ακολουθούν είναι ακόμη ταραγμένα και συσσωρεύουν κι άλλα προβλήματα πάνω του και η θέση του στην κοινότητα της πόλης έγινε πολύ εύθραυστη, αν όχι εχθρική. Στις 11 Ιουλίου του 1636 πεθαίνει ο πατέρας του Συναδινού. Τα χρόνια που ακολουθούν είναι ακόμη ποιο δύσκολα για την ζωή του Συναδινού, έτσι αναγκάζετε να φύγει για το Άγιο Όρος, όπου και παραμένει για έναν χρόνο περίπου. Οικογενειακές διαφορές που είχαν να κάνουν με κληρονομικά ζητήματα στα οποία είχαν εμπλακεί η εκκλησία και ο οικογενειακός του περίγυρος το οδηγούν μέχρι το Πατριαρχείο στην προσπάθεια του να βρει το δίκιο του. Το 1640 επιστρέφει από την Κωνσταντινούπολη απογοητευμένος από την εξέλιξη της υπόθεσής του. Τα ίχνη του Συναδινού χάνονται μετά το 1642, την εποχή που γράφει και τις μνήμες του στον πολύτιμο κώδικα που σώζεται στο Άγιο Όρος. Από διάφορα εκκλησιαστικά έγγραφα που έχουν διασωθεί και κάνουν μνεία το όνομα του φέρεται ότι συνεχίζει να παίζει ρόλο στη ζωή των Σερρών μέχρι το 1662 τουλάχιστον. Το "Χρονικό" του θεωρείται αξεπέραστη πηγή εκκλησιαστικών και ιστορικών πληροφοριών αλλά, το κυριότερο, χρονικό καταγραφής των καθημερινών συμβάντων στις Σέρρες στα μέσα του 17ου αιώνα.

1769 | 

Από έκθεση του Ενετικού Προξενείου Θεσσαλονίκης: «Τα νέα είναι ότι εξαιτίας του πολέμου της Μοσκοβίας γέμισε η περιοχή Σερρών από λιποτάκτας οι οποίοι ξεγυμνώνουν και φονεύουν όλους εκείνους που δεν έχουν καλήν συνοδείαν».

1918 | 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνοδευόμενος από κλιμάκιο υπουργών ήλθε για δεύτερη φορά στην απελευθερωμένη πόλη των Σερρών ύστερα από την δίχρονη βουλγαρική κατοχή και περιδιάβηκε συγκινημένος τους δρόμους της.

1930 | 

Διεξήχθη ο τελικός του πρωταθλήματος Σερρών μεταξύ του «Ηρακλή» και του «Απόλλωνα», με νίκη του «Ηρακλή» και σκορ 2-1.

1931 | 

Στο κινηματογράφο «Κρόνιον» ο τενόρος Λέανδρος Καβαφάκης και η καρατερίστα Αγγέλα Σεβίλη είχαν την τιμητική τους βραδιά.

1935 | 

Το θερινό «Πάνθεον» αποχαιρέτησε τη σαιζόν με το «ωραιότερο και πλουσιώτερο πρόγραμμα» που εντυπωσίασε τους Σερραίους αφού προβάλλονταν: 1ον) Η μουσική ταινία «Τα χείλη μου προδίδουν» με τη Λίλιαν Χάρβεϋ και τον «γόητα τενόρον» Τζων Μπόλς, 2ον) «Ένα ωραιότατον πρωτότυπον Ζουρνάλ ομιλών Ελληνιστί» και 3ον) Την «Κατάλυσιν της επαναστάσεως της 3ης Μαρτίου 1935».

1935 | 

Στο «Πάνθεον» προβλήθηκε η ταινία «Τα χείλη μου προδίδουν» με την Λίλιαν Χάρβεϋ.

1964 | 

Ο όμιλος «Ορφέας» συμμετείχε με τη μικτή του χορωδία στο Φεστιβάλ Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Χρήστου Π. Σταματίου.