Στο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» ο νεαρός γόης Ντόριαν Γκρέι, ακολουθεί χωρίς τύψεις το δρόμο του αισθητικού αμοραλισμού, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, ακόμη και αν πρόκειται για καταστροφή ανθρώπινων ζωών.
Τα χρόνια περνούν και η εξωτερική εμφάνιση του Ντόριαν παραμένει η ίδια. Τα σημάδια όμως της ηθικής του κατάπτωσης αποτυπώνονται στην προσωπογραφία του. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου στον πίνακα σκληραίνουν κυνικά, η μορφή του γερνάει γρήγορα και απαίσιες ρυτίδες εμφανίζονται, αποκαλύπτοντας τη μέσα του σήψη.
Ο Ντόριαν διαπιστώνει έντρομος πως η δυσμορφία του πορτρέτου βαθμιαία χειροτερεύει.
Ανέγγιχτος εξωτερικά, μα εσωτερικά τρομοκρατημένος και με ψυχή καταρρακωμένη, ξεσχίζει τον πίνακα μ’ ένα μαχαίρι.
Οι υπηρέτες του βρίσκουν το πρωί στο πάτωμα ένα φριχτά γερασμένο πτώμα με το μαχαίρι καρφωμένο στην καρδιά. Πολύ δύσκολα καταφέρνουν να αναγνωρίσουν έντρομοι την ταυτότητα του κυρίου τους, ενώ το πορτρέτο παραμένει ανέπαφο, όπως ακριβώς είχε φιλοτεχνηθεί.
Πώς μου ήρθε τώρα στο μυαλό η ιστορία του Ντόριαν Γκρέι;
Άκουσα χτες (25-4-17) –όσο μπόρεσα ν’ αντέξω- τα λεγόμενα του «δικού μας» Ντόριαν Γκρέι, του Αλέξη Τσίπρα.
Αν επρόκειτο να αποδώσει κανείς με μία μόνο φράση την κατάστασή του, μαζί με αυτή της «αριστερο»ακροδεξιάς κυβέρνησης, νομίζω πως ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός θα ήταν: πολιτικός δαιμονισμός. Δαιμονισμός είναι να φτάσεις σε ένα σημείο από το οποίο δεν υπάρχει για σένα επιστροφή. Εκεί όπου χάνεται η θεμελιώδης, υποστασιακή για τον άνθρωπο-πολίτη ελευθερία της δυνατότητας επιλογής και όλα φαντάζουν σαν εξωτερικά επιβεβλημένος «μονόδρομος». Για να ξεπεράσεις το ένα κακό, κάνεις κάτι χειρότερο. Για να «υπερβείς» (συγκαλύψεις) ένα έγκλημα, διαπράττεις άλλο ειδεχθέστερο.
Στο μυθιστόρημα του Ουάιλντ ο Ντόριαν «αυτοκτονεί». Στην ελληνική πραγματικότητα ο νεαρός γόης (;) που πρωθυπουργεύει δε φαίνεται διατεθειμένος να «αυτοκτονήσει». Τουναντίον. Έχει μάλιστα και μια πρώτης τάξης δικαιολογία γι’ αυτό. Μας μαλώνει και λέει: «Τι θέλετε, δηλαδή; Να έρθει ο Κούλης;»
Εμείς, κύριε Alexis, δε θέλαμε ποτέ τον Κούλη. Γι’ αυτό και σ’ εμπιστευτήκαμε. Και το πρόβλημα δεν είναι ούτε το στιλ ούτε το βλέμμα του Κούλη. Είναι η πολιτική του. Αυτή που τώρα κι εσύ εφαρμόζεις «με επιτυχία», συλλέγοντας παράσημα και κονκάρδες, που καρφιτσώνεις με καμάρι στο πέτο σου, από αυτούς που σε εκβίαζαν και σε «βασάνιζαν» 17 ώρες. Και μαζί με σένα τη χώρα και –κυρίως- τους χωρικούς. Κι αν έρθει ξανά ο Κούλης, να ξέρεις ότι εσύ θα τον έχεις φέρει• όχι εμείς. Και το χειρότερο είναι ότι, αν παραστεί ανάγκη –«για την (ξανα)σωτηρία της χώρας» ασφαλώς- σάς βλέπω να συγκυβερνάτε με τον Κούλη.
Μήπως ήρθε η ώρα να σταθείς κι εσύ, σαν τον Ντόριαν Γκρέι, μόνος κατάμονος μπροστά στο πορτρέτο σου, ν’ αντικρίσεις την αφόρητη ασχημία του προσώπου σου;
Αισθάνθηκες ποτέ σου αυτή την εσωτερική ανάγκη, κύριε Alexis;
Τα χρόνια περνούν και η εξωτερική εμφάνιση του Ντόριαν παραμένει η ίδια. Τα σημάδια όμως της ηθικής του κατάπτωσης αποτυπώνονται στην προσωπογραφία του. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου στον πίνακα σκληραίνουν κυνικά, η μορφή του γερνάει γρήγορα και απαίσιες ρυτίδες εμφανίζονται, αποκαλύπτοντας τη μέσα του σήψη.
Ο Ντόριαν διαπιστώνει έντρομος πως η δυσμορφία του πορτρέτου βαθμιαία χειροτερεύει.
Ανέγγιχτος εξωτερικά, μα εσωτερικά τρομοκρατημένος και με ψυχή καταρρακωμένη, ξεσχίζει τον πίνακα μ’ ένα μαχαίρι.
Οι υπηρέτες του βρίσκουν το πρωί στο πάτωμα ένα φριχτά γερασμένο πτώμα με το μαχαίρι καρφωμένο στην καρδιά. Πολύ δύσκολα καταφέρνουν να αναγνωρίσουν έντρομοι την ταυτότητα του κυρίου τους, ενώ το πορτρέτο παραμένει ανέπαφο, όπως ακριβώς είχε φιλοτεχνηθεί.
Πώς μου ήρθε τώρα στο μυαλό η ιστορία του Ντόριαν Γκρέι;
Άκουσα χτες (25-4-17) –όσο μπόρεσα ν’ αντέξω- τα λεγόμενα του «δικού μας» Ντόριαν Γκρέι, του Αλέξη Τσίπρα.
Αν επρόκειτο να αποδώσει κανείς με μία μόνο φράση την κατάστασή του, μαζί με αυτή της «αριστερο»ακροδεξιάς κυβέρνησης, νομίζω πως ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός θα ήταν: πολιτικός δαιμονισμός. Δαιμονισμός είναι να φτάσεις σε ένα σημείο από το οποίο δεν υπάρχει για σένα επιστροφή. Εκεί όπου χάνεται η θεμελιώδης, υποστασιακή για τον άνθρωπο-πολίτη ελευθερία της δυνατότητας επιλογής και όλα φαντάζουν σαν εξωτερικά επιβεβλημένος «μονόδρομος». Για να ξεπεράσεις το ένα κακό, κάνεις κάτι χειρότερο. Για να «υπερβείς» (συγκαλύψεις) ένα έγκλημα, διαπράττεις άλλο ειδεχθέστερο.
Στο μυθιστόρημα του Ουάιλντ ο Ντόριαν «αυτοκτονεί». Στην ελληνική πραγματικότητα ο νεαρός γόης (;) που πρωθυπουργεύει δε φαίνεται διατεθειμένος να «αυτοκτονήσει». Τουναντίον. Έχει μάλιστα και μια πρώτης τάξης δικαιολογία γι’ αυτό. Μας μαλώνει και λέει: «Τι θέλετε, δηλαδή; Να έρθει ο Κούλης;»
Εμείς, κύριε Alexis, δε θέλαμε ποτέ τον Κούλη. Γι’ αυτό και σ’ εμπιστευτήκαμε. Και το πρόβλημα δεν είναι ούτε το στιλ ούτε το βλέμμα του Κούλη. Είναι η πολιτική του. Αυτή που τώρα κι εσύ εφαρμόζεις «με επιτυχία», συλλέγοντας παράσημα και κονκάρδες, που καρφιτσώνεις με καμάρι στο πέτο σου, από αυτούς που σε εκβίαζαν και σε «βασάνιζαν» 17 ώρες. Και μαζί με σένα τη χώρα και –κυρίως- τους χωρικούς. Κι αν έρθει ξανά ο Κούλης, να ξέρεις ότι εσύ θα τον έχεις φέρει• όχι εμείς. Και το χειρότερο είναι ότι, αν παραστεί ανάγκη –«για την (ξανα)σωτηρία της χώρας» ασφαλώς- σάς βλέπω να συγκυβερνάτε με τον Κούλη.
Μήπως ήρθε η ώρα να σταθείς κι εσύ, σαν τον Ντόριαν Γκρέι, μόνος κατάμονος μπροστά στο πορτρέτο σου, ν’ αντικρίσεις την αφόρητη ασχημία του προσώπου σου;
Αισθάνθηκες ποτέ σου αυτή την εσωτερική ανάγκη, κύριε Alexis;
Άρθρα του ίδιου συντάκτη
16/05/2017 | Μετρώντας τις μέρες μας
23/03/2017 | Πρόσεχε το δάχτυλο, όχι το φεγγάρι
02/02/2017 | Και δάσκαλοι - όχι μόνο φιλόλογοι
01/02/2017 | Ένας δήμαρχος, μια μήνυση και ο … ΤΑΡ (πάλι)
26/01/2017 | Ποιοι μας αποκαλούν «λαϊκιστές»;
13/01/2017 | Εύκολη προφητεία
29/12/2016 | ΄Ανθρωποι και κατσαρίδες
19/12/2016 | Ένας «ρεαλιστής» δήμαρχος
14/12/2016 | Αδιόρθωτοι
06/12/2016 | Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται
Πρέπει να συμπληρώσετε το είδος του επαγγέλματος που ψάχνετε
1908 |
Με την ευκαιρία της εορτής του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄ η πόλη των Σερρών στολίστηκε στα γαλανόλευκα χρώματα, γεγονός που ενθουσίασε τον Ελληνικό πληθυσμό και προξένησε αγανάκτηση στους Τούρκους. Ο Μουτεσαρίφης προέβη σε δριμύτατες παρατηρήσεις προς τον Έλληνα Πρόξενο.1933 |
Απεβίωσε ο Αντώνιος Χριστομάνος ο μικρότερος γιος του Αναστασίου. Το 1884 τελείωσε την Ιατρική σχολή στη Βιέννη. Το 1887 ως ανθυπίατρος λαμβάνει μέρος στον πόλεμο όπου και αρρωσταίνει βαριά. Μετά την ανάρρωσή του διορίζεται επιμελητής του Χημικού και Μικροβιολογικού Εργαστηρίου του Ευαγγελισμού και το 1898 επιμελητής του Παθολογικού Τμήματος. Την ίδια χρονιά ανακηρύσσεται και υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στους Βαλκανικούς πολέμους διευθύνει νοσοκομεία και υγειονομικές υπηρεσίες στις προκεχωρημένες γραμμές. Το 1920 εκλέγεται βουλευτής Σερρών. Το 1921 ονομάζεται Γενικός Αρχίατρος και διορίζεται σύμβουλος παθολόγος όλων των εν Αθήναις και Πειραιά στρατιωτικών νοσοκομείων και το 1922 πηγαίνει στη Μικρά Ασία. Το 1925 ιδρύει την Μακεδονική Εκπαιδευτική Εταιρεία, της οποίας υπήρξε και ο κυριότερος χρηματοδότης. Ήταν πρόεδρος της Αντιφυματικής Εταιρείας, μέλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Κοινωνίας των Εθνών και Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Το 1928 επανεκλέγεται βουλευτής Σερρών και συμμετέχει στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ως Υπουργός Συγκοινωνιών και αργότερα Υπουργός Υγιεινής.1933 |
Στις επαναληπτικές εκλογές οι οποίες διεξήχθησαν για την έδρα η οποία παρέμεινε κενή μετά τον θάνατο του εκλεγέντα βουλευτή Νίκου Σταυρίδη ο υποψήφιος των Φιλελευθέρων Ιωάννης Σοφιανόπουλος συγκέντρωσε 14.556 ψήφους, έναντι 11.134 του υποψηφίου των Λαϊκών Αθανασίου Αργυρού και 2.661 του κομμουνιστή υποψηφίου Βερβέρη.1934 |
Πραγματοποιήθηκε η τελετή θεμελίωσης της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Στην εκδήλωση παρέστησαν ο μητροπολίτης Κωνσταντίνος, ο νομάρχης Χρ. Τέντζος, ο Κύρος Κύρου ως πρόεδρος της εκκλησιαστικής επιτροπής καθώς και οι επίτροποι: Χρ. Σαράτσης, Σπ. Μαργαρίτης, Ν. Αραπάκης, Δημ. Παπακωνσταντίνου (καθηγητής Θεολογίας), ο αρχιμ. Ιωάννης Μπουδουρίδης, ο πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Αθ. Παπαπαναγιώτου, η διευθύντρια του Παρθεναγωγείου Μάτσκου, καθώς και ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής κοινότητας Σολ. Οβαδία κ.α.1934 |
Στον κινηματογράφο «Πάνθεον» δίνει συναυλία ο βαρύτονος Ξηρέλλης «τη συμπράξει της μαθητρίας του» Ισμήνης Διατσίντου και με συνοδεία πιάνου πάλι από την Αλεξάνδρα Λαπάκη.1936 |
Στον κινηματογράφο «Κρόνιον» προβλήθηκε η ταινία «Νοκτούρνο».1941 |
Ο βουλγαρικός στρατός εισέρχεται στη πόλη των Σερρών. Ο νομάρχης Κ. Μπόνης εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία συνιστούσε στις στους υπαλλήλους να προσέλθουν στις υπηρεσίες για να λειτουργήσουν σαν να μην υπήρξε καμιά μεταβολή και στους κατοίκους να επιδοθούν στα ειρηνικά τους έργα. Την πόλη την είχαν καταλάβει από τις 9 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί.1941 |
Με την είσοδο των βουλγάρων οι κάτοικοι της Νιγρίτας αντέδρασαν δυναμικά με μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην κεντρική τους πλατεία. Οι Βούλγαροι περίτρομοι έστησαν πολυβόλα αλλά μια επιτροπή από Νιγριτινούς, με επικεφαλής τον μέχρι τότε δήμαρχο Νίκο Βλαδίκα και διερμηνέα τον Νίκο Δουβαρά παρουσιάστηκε στον Γερμανό φρούραρχο, ο οποίος τους παρέπεμψε στη Γερμανική Διοίκηση Σερρών, που τελικά διέταξε τους Βούλγαρους της Νιγρίτας να παραδώσουν τα όπλα τους στους Έλληνες χωροφύλακες και ύστερα από δύο μέρες να αποχωρήσουν από την πόλη. Ταυτόχρονα διατάχθηκε η αποχώρηση όλων των Βουλγάρων από τα δημόσια κτίρια Σερρών και Νιγρίτας, που είχαν καταλάβει.1998 |
Απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής. Γιος του δασκάλου Γεωργίου Καραμανλή (1880 -1932) και της Φωτεινής Δόλογλου (1888 - 1940), γεννήθηκε στα 1907 στο χωρίο Πρώτη Σερρών (παλιά ονομασία Κιούπκιόϊ). Στα 1909 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στο διτάξιο γυμνάσιο της Ν. Ζίχνης και στα 1920 έρχεται στο κανονικό γυμνάσιο στις Σέρρες. Στα 1923 κατεβαίνει στην Αθήνα για να τελειώσει εκεί το γυμνάσιο και γράφεται στο ιδιωτικό οικοτροφείο «Λύκειο Μεγαρέως» συνεχίζοντας στο 8ο Γυμνάσιο της Κυψέλης, απ' όπου παίρνει το απολυτήριό του. Στα 1925 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μπαίνει στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και αποφοιτά το 1929. Δύο χρόνια πιο μπροστά (1927) είχε πάρει αναβολή από το στράτευμα και στη διάρκεια των δύο επομένων (1928 - 29) δούλεψε σαν ασφαλιστικός πράκτορας. Στα 1930 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατατάσσεται στο 19ο Σύνταγμα πεζικού στις Σέρρες, απ' όπου και ύστερα από θητεία τεσσάρων μηνών απολύεται ως προστάτης και ανοίγει δικηγορικό γραφείο στις Σέρρες. Στα 1932 ζητάει από τον πατέρα του να πολιτευθεί: «Θα ήθελα να αφιερωθώ στους ανθρώπους του λαού μου, γι' αυτούς και δια μέσου αυτών θα ήθελα να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό» φέρεται να δηλώνει στις αντιρρήσεις του πατέρα του. Την ίδια χρονιά (1932) πεθαίνει ο πατέρας του. Ύστερα από το «κίνημα του '35» (στη διάρκεια του οποίου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συλλαμβάνεται για δύο εβδομάδες μαζί με άλλα στελέχη του Λαϊκού κόμματος από τους κινηματίες), θα πάρει μέρος στις εκλογές του Ιουνίου και θα εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών. Τον Ιανουάριο του 1936 ξαναγίνονται εθνικές εκλογές και ο Καραμανλής έρχεται πρώτος σε ψήφους. Η Δικτατορία της 4ης Αυγούστου διακόπτει την εξέλιξή της πολιτικής καριέρας του νεαρού βουλευτή ενώ την ίδια χρονιά πεθαίνει και η μητέρα του Φωτεινή. Στις 23.3.41 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στον δικηγορικό σύλλογο της Αθήνας και γίνεται μέλος μιας ομάδας από γνωστούς επιστήμονες (Κ. Τσάτσος, Ξ. Ζολώτας, Αγγ. Αγγελόπουλος, Γρ. Κασιμάτης). Τον Ιούλιο του 1944 και ύστερα από περιπετειώδες ταξίδι φθάνει στην Αλεξάνδρεια, απ' όπου σε λίγες μέρες ξαναγυρίζει στην ελεύθερη πλέον Αθήνα. Στις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές του 1946 εκλέγεται πρώτος βουλευτής στις Σέρρες. Στη συνέχεια γίνεται μέλος μιας διακομματικής επιτροπής στην Αμερική υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Παναγής Τσαλδάρης θα τον χρήσει υπουργό εργασίας σε ηλικία 39 χρόνων. Ανάμεσα στα χρόνια 1948 - 1950 θα διατελέσει άλλες δύο φορές υπουργός, τη μία Μεταφορών και την άλλη Προνοίας και στα 1950 υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στα 1951 προσχωρεί στο κόμμα του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και στα 1952 παντρεύεται την ανεψιά του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, την Αμαλία. Στα χρόνια 1950 - 1952 ο Κ. Καραμανλής γίνεται υπουργός Δημοσίων έργων και για ένα μικρό διάστημα υπουργός Μεταφορών. Στα 1955 και ύστερα από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου, Κωνσταντίνος Καραμανλής γίνεται πρωθυπουργός σε ηλικία 48 χρόνων από το Παλάτι. Αρχές του 1956 ιδρύει δικό του κόμμα, την Ε.Ρ.Ε. και προκηρύσσει εκλογές και παρά το γεγονός ότι το ποσοστό του κόμματός του είναι 47,38% και της «Δημοκρατικής Ένωσης» 48,15%, η Ε.Ρ.Ε. κερδίζει 165 έδρες και σχηματίζει κυβέρνηση! Το 1958 όταν ξαναγίνονται εκλογές, η Ε.Ρ.Ε. κερδίζει με ποσοστό 41,17% και 171 έδρες. Στις εκλογές του 1961 η Ε.Ρ.Ε. σχηματίζει και πάλι κυβέρνηση με ποσοστό 50,8% και 176 έδρες. Το καλοκαίρι του 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτείται και στις εκλογές του Φθινοπώρου (3 Νοεμβρίου) η Ε.Ρ.Ε. χάνει από την Ένωση Κέντρου. Στην συνέχεια θα εγκαταλείψει την Ελλάδα και αυτοεξορίζεται στο Παρίσι όπου τον βρίσκει η Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Μετά τα γεγονότα της Κύπρου τον Ιούλιο 1974 η «Λύση Καραμανλή»προσφέρεται σαν η πλέον ιδανική για την τότε πολιτική κατάσταση της χώρας. Δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 24ης Ιουλίου 1974 θα φθάσει στην Αθήνα και θα γίνει δεκτός από τον κόσμο με ένα πραγματικά φρενιασμένο παραλήρημα. Από εχθρούς και φίλους αναγνωρίζεται σαν ένας «άλλος» Καραμανλής, που νομιμοποιεί το Κ.Κ.Ε., οργανώνει την επαναλειτουργία των κομμάτων επιλύει το πολιτειακό καθεστώς της χώρας και ενεργεί εκλογές. Ταυτόχρονα (στις 30.9.74) ιδρύει το νέο πολιτικό του κόμμα τη «Νέα Δημοκρατία» και στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς κερδίζει μια πρωτοφανή πλειοψηφία (54,37%) και εκλέγοντας 219 βουλευτές. Αυτή η «ανώδυνη μετάβαση από τη δικτατορία στη Δημοκρατία» χαρακτηρίζεται (σύμφωνα με τους βιογράφους του) διεθνώς «ως θαύμα». Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα συνεχίσει να κυβερνά την Ελλάδα μέχρι τις 5 Μαΐου 1980, οπότε εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο ύπατο αξίωμα έμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1985, οπότε και παραιτήθηκε για να ξαναεκλεγεί στις 4 Μάιου 1990, για να αποτελέσει ένα πραγματικό φαινόμενο της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας, αφού συνολικά χρημάτισε 15 χρόνια πρωθυπουργός και εκλέχτηκε δύο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά καιρούς απονεμήθηκαν τα βραβεία Καρλομάγνου και Σούμαν, το χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθώς και το ανώτατο μετάλλιο της Σορβόννης και των Πανεπιστημίων των Παρισίων.1999 |
(Παρασκευή) Γίνεται η πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Εμμανουήλ Παπάς» του Γ. Καφταντζή από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών.
Όλο γκρινιάζουμε ότι δεν έχουμε ρούχα, και όλο οι ντουλάπες μας, ασφυκτιούν!
Για να ξαλαφρώσεις ντουλάπες και συρτάρια, χωρίς να χρειαστεί να πετάξεις τίποτα, απλά άλλαξε τον τρόπο που τακτοποιείς κάποια ρούχα!
Τα λεπτά ρούχα, όπως μακό, κολλάν καθώς και αυτά που δεν τσαλακώνουν εύκολα, όπως μάλλινα πουλόβερ και φόρμες γυμναστικής, μπορείς να τα τυλίξεις ρολό, και να τα τοποθετήσεις στα ράφια. Αυτομάτως η ντουλάπα σου θα αποκτήσει πιο οργανωμένο look αλλά και θα εξοικονομήσεις τουλάχιστον το 1/3 του χώρου που υπήρχε!
Για να ξαλαφρώσεις ντουλάπες και συρτάρια, χωρίς να χρειαστεί να πετάξεις τίποτα, απλά άλλαξε τον τρόπο που τακτοποιείς κάποια ρούχα!
Τα λεπτά ρούχα, όπως μακό, κολλάν καθώς και αυτά που δεν τσαλακώνουν εύκολα, όπως μάλλινα πουλόβερ και φόρμες γυμναστικής, μπορείς να τα τυλίξεις ρολό, και να τα τοποθετήσεις στα ράφια. Αυτομάτως η ντουλάπα σου θα αποκτήσει πιο οργανωμένο look αλλά και θα εξοικονομήσεις τουλάχιστον το 1/3 του χώρου που υπήρχε!
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ...
82 πρόσωπα
3587 δημοσιευμένα άρθρα
225 ατάκες
33 videos
42 αρχεία ήχου
103890 προβολές από 1/4 έως 23/4
158601 προβολές τον προηγ. μήνα
136138 προβολές τον Φεβρουάριο
